– door Vic Boussevain –
Zo rond 1979 ging Peter Janssen linea recta en ikzelf met een bocht vanuit de middelbare school in het Gooi richting ’s Gravehagen. We kwamen vanaf het elitaire Sint Vitus College, waar we alles vol tekenden of beschilderden. Inclusief de tafels, de schoolkrant, het plein, de muren …
De kreet ‘Ook hier zal onkruid groeien’ was aanleiding om bij de rector te mogen uitleggen wat we nog meer van plan waren.
Volgens onze uitstekende tekenleraar was het advies dat we beiden naar de Koninklijke academie of dichterbij naar het Rietveld in Amsterdam zouden kunnen gaan. Maar daar hadden we geen zin in. Te burgerlijk.
Een recensie in het NRC
Peter had iets ontdekt wat echt helemaal te gek was. Hij kon het weten, hij wist immers ook waar psilocybine te vinden was. Psychopolis was de naam. Psychopolis klonk me net zo in de oren als Metropolis of Bauhaus. Het bleek in de saaiste ambtenarenstad ter wereld te zijn, namelijk in Den Haag.
Dus naar de Vrije Academie. Mijn Vader die in het buitenland woonde, had geen bezwaar maar dan verwachte hij wel een recensie in het NRC (1981).
Afstudeerwerk voor het gilde
Om toegelaten te worden kwam ik met een ‘in alla prima’ geschilderd olieverf op linnen een kopie van de 16e-eeuwse schilder Ambrosius Bosschaert bij Rudy Rooijackers op zijn kantoor. Zijn laconiek commentaar was zoiets als ‘Dit is een afstudeerwerk voor het gilde, maar welkom. Ook een eigen mapje met originele potloodtekeningen boeide hem. Dit was nu juist werk waar ik zelf achterstond, maar daar helemaal niet zeker van was. Ik kreeg er zelfvertrouwen door maar begreep verrekte goed dat het gevecht met de engel nu pas begon.
De tijdgeest veranderde in rap tempo van kleurrijk en vrolijk, lief en erotisch en permanent stoned hippy-gehuppel in het veel hardere, aardse, realistische tijdperk van new wave en nieuwe wilden met de koude oorlog nog steeds op de loer.
Bechtold Brecht kon van mij de pot op (een politiek gedicht stond op de ijzeren toegangsdeur van de academie). Maar er kon weer geschilderd worden!!! Venetië Biennale 1980 en de internationale kunsttentoonstelling Zeit Geist in Berlijn 1982 bewees dat.
Van oer tot space was het motto. Om in de raket kunst als ruimtevaarders de toekomst in te gaan.
Homme savant
Wim Beuning die haast onzichtbaar anatomieles gaf op de Vrije Academie (en meer dan xx jaar op de koninklijke academie). Een ‘homme savant’, een diep denker en die een bijzondere band had met China. Hij was mijn mentor en ik behoorde tot zijn vriendenkring.
Ik ontmoette er Marco Hadjidakis, Ruben La Cruz, Jaqueline Stubenitsky en wat later Bobby Slingsby (Zuid-Afrika). We kwamen vaak en werkten steeds harder. Marco en ik richtte tijdens deze Vrije Academie-jaren in 1981 de stichting Gallery UP TO DATE op en UP To Date production & international promotion. Ruben La Cruz, Jacqueline Stubenitsky, Frans Vierling (zie zijn foto), Bander van Ierland, Clara Diepenhorst van de Vrije Academie en anderen nu professioneel werkend exposeerden daar. Vaak voor het eerst.
We kregen subsidie van het Jacob Marisfonds. Die vond ons wel aardig. En de pers had ons ontdekt: Haagse Courant, NRC, landelijke pers, VPRO, BBC.
Aankopen van de aankoopcommissie, een museum en soms zelfs particulieren, tot de verbazing van de exposant. De fameuze rode stip …
Krakerscontact met Zebra, Aorta. De fabriek in Eindhoven (en de Sovjet-Unie om kunstenaars, musici en balletdanseressen mogelijk daar uit te smokkelen).
Expositieruimte in een semi-kraakpand van de PTT waar we werden bekeken door een camera op het terrein waar we een stalen wand hadden beschilderd. Let op: het was 1984 (George Orwell) en de luchtbuks deed wonderen.
Opdracht van de gemeente Den Haag voor twee fluoriderende ruimtemannen (Spaceman 1 en 2 voor de gemeentediscotheek … waarvan we het stalen frame op de afdeling puntlassen van Psychopolis met knetterende vonken in elkaar hadden gezet. Hadden we met de productie daarvan doorgezet, dan waren we nu en multinational geworden. Maar commercieel denken was ‘not done’. Wel waren waren we ‘air born’.
Op uitnodiging werd ik lid van de Haagse Kunstkring en deelnemer aan een expositie in Pulchri volgde (doek Dawn of mankind, 1986 Haagse Courant). Het was een knallende vliegende start die in 1986 definitief uiteenspatte als vuurwerk in verschillende richtingen.
Een nieuwe tijd brak aan.
Thanks to:
Wim Beuning
Frans Zwartjes
George Hadler
Jan sierhuis
Kees Andrea
Wil Bouthoorn
George Lampe
Hessel de Boer
Bob Bonies
Lyn Warnaar
