– door Teun Berserik –
De oude Bers was mijn vader. Hij gaf les op de Vrije Academie toen Livinus daar nog directeur was. Voor een rijksdaalder per keer, af en toe, dacht ik.
Bers had een woning in een park in Rijswijk bemachtigd. Livinus was daar nogal jaloers op, waarop Bers hem aanraadde eens met de buren van het landhuis verderop te praten. Daar was een halve verdieping te huur. En zo werden Bers en Livinus buren in dat park van Rijswijk. Grote vrienden zijn het nooit geworden.
Zus en ik hebben bijzondere herinneringen aan die tijd. Vooral aan de tijd waarin Livinus zijn eerste lichtmachine construeerde. Dan gaf Livinus voorstellingen voor ons kinderen. Meestal eindigden die met stevig gevloek in het donker.
Wat al spannend genoeg was, natuurlijk. Maar als die machine het eenmaal dee, zaten we stilletjes (want niet bewegen vanwege losse contacten in het systeem) naar de verschuivende kleuren te kijken.
Livunus vertelde er dan verhaaltjes bij. ”Kijk, dat is een konijntje dat uit haar hol kruipt.” We zagen dat niet direct zo, maar het was reuze spannend, want TV hadden we nog niet.
Die lichtmachine was trouwens een zonderling ding.
De basis was meen ik de keukentafel. Er zat een fietswiel in verwerkt.
En ook de broodplank….
Teun Berserik, juni 2019.