– door Hanny Reneman –
Ik etste bij Gerard Lutz, eind jaren ’70.
Het was warm in het lokaal, ik was druk bezig, trok mijn vest uit en hing het over de leuning van mijn stoel.
Later kon ik mijn vest niet meer vinden, tot ik ontdekte dat iemand er een mouw van had afgeknipt om zijn etsplaat schoon te maken. Blijkbaar was het vest op de grond gevallen en daardoor tot poetslap gedegradeerd.
We hebben er erg om moeten lachen en er vielen veel opmerkingen in de trant van ‘dat is nou echt iets voor een man, om het verschil niet te zien’. Man in kwestie heeft het afgekocht met een rondje in de kantine. Dat is ook typisch Vrije Akademie!