– door Ruud van Velthoven –
Op de fiets vanuit het Westland ging ik op aanbeveling van Piet Nieuwenhuysen naar de Vrije Academie in De Gheijnstraat. Ik zag het als een creatieve vrijstaat. Je was nog niet binnen of je was onderdeel van het geheel. Op de Vrije Academie stond DOEN centraal, niets was te gek. Dat vrijheidsgevoel werd breed gedragen, zo vond ook in dat jaar de Maagdenhuis bezetting van de UvA plaats. Voor mij voelde dat als een begin van een nieuw tijdperk, iets wat ik vanuit thuis niet kende.
Gebruikte plastic koffiebekertjes
Je medestudenten waren heel divers, qua leeftijd, achtergrond en ervaring. Deze combinatie was daardoor heel doeltreffend, leerzaam en maakte de inbreng van de docent soms overbodig. Zo waren er ook momenten dat er helemaal niets gebeurde en dan stond het lokaal blauw van de rook. Want roken en uitwisselen van ideeën was heel normaal in die tijd. Over structuur en techniek kreeg je niet veel uitleg. Het experiment zonder uitkomst stond centraal. Dat zag je aan alles; de mensen, het gebouw en het werk. Je kwam daardoor met veel verschillende kunstdisciplines in aanraking. Er was op de Vrije Academie geen hokjescultuur, het was Dionysisch. Deze open creatieve atmosfeer heeft mij erg geïnspireerd.
De interactie met je medestudenten was groot; iedereen bracht wel iets in. We fotografeerden model- of stilleven, net wat toevallig voorhanden was. Zo kreeg ik een keer wat gebruikte plastic koffiebekertjes toegeschoven, om daar maar iets mee te doen. Iets doen met zogenaamd niets, dat was briljant, typisch de Vrije Academie.
Strak in een leren jasje
Tegen docenten als bijvoorbeeld Frans Zwartjes, altijd strak in een leren jasje, keek je enorm op. Leren jasjes waren sowieso erg in op de Vrije Academie. Ik liep zelf rond in een leren longrider coat waar ik erg blij mee was. Helaas was dit van korte duur. Op een dag was mijn geliefde leren jas verdwenen en nadat ik samen met directeur George Lampe het het hele gebouw had doorzocht, bood George mij een oude jas van hem aan. Ik fietste met een vervreemd gevoel terug naar huis.
Na de Vrije Academie ben ik tenslotte toch nog naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten gegaan voor een HBO-opleiding. Maar “anders leren kijken” leerde je toen op de Vrije Academie.